تمام صبرش را بخشیده است به من…!

هرچه من صبوری میکنم او با بی صبری تمام

هول میزندبرای ضربه بعد…!

کمی خستگی در کن، لعنتی…

خیالت راحت…!

خستگی من

ﺁﺧﺮ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ

ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﻧﯿﺎﻣﺪﻧﺶ

ﺷﻮﺧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ …

ﻣﮕﺮ ﺁﺩﻡ

ﭼﻘﺪﺭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﯿﺎﯾﺪ

دلم می خواهد این هارا بگذارم و بروم

نمی خواهم یک عمر همه اینها را با این قلب آشفته عاشق همراه کنم .

ﻣﯽ ﺁﯾﻢ ﻭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ….

ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ …!

ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺨﻮﺍﻧﻰ

ﺍﻣﺎ ﺣﯿﻒ !

ﻫﻤﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ و کپی میکنند

که ســــاده بودنم دلت را زد…

مرا ببخش

اگر عشــــق ورزیدنم چشمانت را بست…!!!

می روم

تا آنان که توانا ترند…

تو را به اوج

و خسته از نبرد های پی در پی برای زندگی

در گوشه ی غاری نشسته

و زخمهایش را می لیسد!

وای از روز انتقام…

گاهی عکس ما را میسوزاند…

گاهی با دیدن یک عکس ساعت ها گریه می کنیم…

گاهی سال ها با یک عکس زندگی میکنم…

گاهی با یک عکس یک لبخند بزرگ می شویم…

گاهی…

یک نفر در دل شب

یک نفر در دل خاک

یک نفر همدم خوشبختی هاست

یک نفر همسفر سختی هاست

چشم تا باز کنیم عمرمان می گذرد

ماهمه همسفر و رهگذریم

یعنی یک قدم از افسردگی آن طرف تر

حتی وقتی میخندم

منظورم چیز دیگریست

درونم غوغاست

ساده میشکنم

پشت میله ها باشی ،

یا در خیابان های شهر درحال قدم زدن ،

وقتی که آرزوهایت ،

به هق هق افتاده باشی و

مراقب باشی صدای هق هقتو کسی نشنوه…

سخت ترین لحظه اونه که

با خوندن و نوشتن هر متن عاشقانه ای اشکات بریزه و

بپرسی واقعا چرا ؟

سخت ترین لحظه اونه که حس کنی

بدجور باختی ..خیلی بد…

سخت ترین لحظه ..

و دوستی را آرام قدم زدی

حق با تو بود،

عاشق آنچه را می فهمد

فریاد نمی کند،

بودن هایی که هیچکدام خوشحال کننده نیستند …

و رفتن هایی که امید بازگشتی به آنها نداری …

همه اینها را که جمع میکنی به یک کلمه میرسی :

“ﺑﻐﻀﺖ ” ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ …

ﺍﯾﻨﺠﺎ! ﺑﻌﻀـــــــــــﯽ ﺍﺯ ﺁﺩﻣـــــــــــﺎ !

ﻣﻮﻗﻌــــــﯽ ﮐﻪ ﺑﻐﺾ ﮐﺴﯽ ﻣﯿﺸﮑﻨﺪ،

ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﻋﺠﯿﺐ

ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ :

مشتم را ک باز میکنم غمگین تر میشوم

عطر دست هایت میپرد

کدام را نگه دارم؟

خیالت را؟

عطر دستهایت را؟

آن روزهای از دست رفته را؟

یا…؟

هیچکدام….

من خواب و خیال نمیخواهم

خودت را کم دارم.

یادت ک نرفته؟

حتی با شنیدن اسم تــــــو

قلبم تند تند میزنه

بدنم گرم میشه

و دیوانه وار دنبالت میگردم

تـــــــــو با من چه کردی عشـــــق ِ من ؟

این همه شـــیدایی فقط با شنیدن یک اسم !!

به اسمت قســـــــم

تــــــــو برای من حس دیگری

زندگـــــــی کرد

قـــــدم زد…چــــای خــــورد…فیــــــلم دیـــــد… ســــــفر کرد…

از های و هوی کوچه و بازار خسته ام

دلگیرم از ستـــــــــــاره و آزرده ام ز ماه

امشب دگر ز هر که و هر کار خسته ام

دل خسته سوی خانه تن خسته می کشم

آوخ … کزیــن حصـــــــــــــار دل آزار خسته ام

بیزارم از خموشی تقـــویم روی میز

وز دنگ دنگ ساعت دیوار خسته ام

از او کــــــــه گفت یار تو هستم ولی نبود

از خود که بی شکیبم و بی یار خسته ام

تنـــــها و دل گــرفته و بیزار و بی امید

طوفانی اش مکن

خورشید مان ، دچار قاعدگی ست

شهوت آسمان را

دست دلم میلرزد!

اما به خواجه میسپارم تا امید را از دلم نگیرد

دلم میخواهد همیشه بگوید

پی فریاد باشی در سکوت

اسیر سکته باشی در صعود

چه تلخ و تلخ و تلخ است و حزن آور

به پای ماه بنشینی در طلوع

ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎﺭﻩ ﺟﺎ ﺧﻮﺭﺩﻡ ……

ﻭﻗﺘﯽ…

ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺎﻥ ﺑﺮﺳﺮﻡ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﺩ:

ﻫﯽ..

ﺗﻮ …

ﺁﺯﺍﺩﯼ!

روزهای سختی در پیش است

بگذار تو را

پنجرهٔ رو به درخت همیشه خیس است…

اما از باران خبری نیست.

نمیدانم درخت خیالیست یا این پنجره؟؟؟

همسایه ما،تا فهمید آرزوهایم آویزان درخت است،

ﺁﺩﻡ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﯾﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﻨﺪ

ﻭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ، ﺁﻥ ﮐﺲ ﯾﺎ ﺁﻥ ﭼﯿﺰ ﻗﺎﻟﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ …

ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ؟

از گرده ی خویش برهانم

بشکنم بغض بدن را ، در مسیر سپیده دم

آواز سر دهم ، زنی را که پریشانی اش

گل بود و گلاب

و پریشانی ام

آشیانی که ، دیگر سیاره ای ست بر گرده ی فرتوتم

بی شک ، روزی خواهد رسید

سکوت یک زن یعنی به ته خط رسیدی

یعنی برام تمام شدی

یعنی دیگه هیچ راهی نیست.